Վահրամ ԹԱԹԻԿՅԱՆ. Քեզ քո «Լուիզայի» սերը հերիք չի՞, եղբայր Րաֆֆի

Երբ երեխա էի` Մայն Ռիդի «Անգլուխ ձիավորը» վեպի համար գլուխս ուսերիս չէր, կասեմ ինչու. ամենադրամատիկ պահն է, ընթանում է Մորիս Ջերալդի դատը, որին մեղադրում են Լուիզա Պոնդեյքստերի եղբոր` Հենրիի սպանության մեջ, որպես վկա նա հարցաքնվելիս, որտեղ միամիտ աղջիկն ավելի ուժեղացնում է կասկածը` նա աղաղակում է` ԵՍ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՆՐԱՆ... Ես երազում էի, որ իմ սիրած աղջիկն այդպես բարձրաձայնի իր սերն իմ հանդեպ։ Եղել է այսպես մի երկու անգամ, որ մտցրել եմ կյանքիս տոնացույցը... Բայց հիմա Ֆեյսբուքում շարունակ այդ գոռում-գոչյունն է, ի ցույց բյուրավորերի, և ոչ ոք դրանց չի հավատում, խաղ է... Այդպես էլ քաղաքականության մեջ, որտեղ բարևի գծով Գինեսի գրքի հավակնորդը նաև ուզում է հավակնել ժողովրդական զանգվածների սիրուն. քեզ քո «Լուիզայի» սերը հերիք չի՞, եղբայր Րաֆֆի: Գրազ գանք, որ այդ գիրքը չես կարդացել քո համալսարաններում։ Քո խոսքերից ահավոր չկարդացած մարդու մտածելակերպ է ճչում։ Ուշ չի, սկսիր «Անգլուխ ձիավորից»:

Մեկնաբանություններ